Είναι κάποια μέσα που τα αγαπάς. Και όσο πάνε λιγοστεύουν.

Το αθηνόραμα ήταν και είναι από τα πιο αγαπημένα. Το πρώτο του τεύχος κυκλοφόρησε όταν ήμουν περίπου ενός έτους και θυμάμαι να το αναζητώ από μαθήτρια σαν μια παρέα που θα συμβουλευθείς για να βγεις, να ανακαλύψεις, να ζήσεις στιγμές. Μια παρέα που αναζητώ και «ξεφυλλίζω» φυσικά αλλά και διαδικτυακά μέχρι τώρα. Ήταν μεγάλη η χαρά όταν με αναζήτησαν για να παρουσιάσουν το Να Μου Γελλάς και να ταιριάξουν οι ιδέες και οι παρέες μας!

Η Ειρήνη Νικολακάκη, ένας υπέροχος νέος άνθρωπος, απέδωσε με τον πιο όμορφο τρόπο το ταξίδι του Να Μου Γελλάς.  

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για την φιλοξενία στο αθηνόραμα.

Μπορείτε να απολαύσετε ολόκληρο το αφιέρωμα για το Να Μου Γελλάς στο αθηνόραμα εδώ

"Δεν είναι δημοσιογραφικό blog ή ηλεκτρονικό περιοδικό, ούτε ένα αποκλειστικά εκδοτικό εγχείρημα. Όσο η Νικολέττα Λέκκα μου περιέγραφε την ιδέα πίσω από το "Να μου γελλάς" και δεν ήξερε ποια είναι η σωστότερη λέξη για να το χαρακτηρίσει, σκεφτόμουν ότι είναι πράγματι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση και θυμίζει περισσότερο μια εναλλακτική λέσχη δημιουργικών συναντήσεων. Ωστόσο, οι συναντήσεις του "Να μου γελλάς" προέκυψαν αργότερα. Πρωταρχική έμπνευση της Νικολέττας ήταν η λογοτεχνία, όπως μου εξήγησε ενώ καθόμασταν σε ένα καφέ στην Πλάκα, λίγα μέτρα μακριά από το στέκι του "Να μου γελλάς"."

...

"Με στοίχειωσαν οι κουβέντες "δεν είναι όπως τα θυμάσαι” και "δεν μας παίρνει”. Απόρησα με αυτή τη στάση γιατί, προφανώς θα δυσανασχετήσουμε και θα στεναχωρηθούμε με ό,τι δυσάρεστο συμβαίνει, αλλά δεν γίνεται να ζούμε πάντα με αυτό το σκεπτικό".

Από την άλλη, όλες οι πρόσφατες δυσκολίες που έχουμε βιώσει, μας έχουν οδηγήσει σε έναν υπερκαταναλωτισμό θετικότητας (πάρτε παράδειγμα την εμμονική προώθηση του life coaching) και "κάπου χάσαμε το νήμα, είμαστε πλέον σε δύο άκρα μεταξύ υπεραισιοδοξίας και απαισιοδοξίας", πιστεύει η Νικολέττα. Επέλεξε, λοιπόν, να πιάσει το νήμα κάπου στη μέση και η βάση της να είναι η λογοτεχνία, οι ιστορίες και η αφήγηση. "Στηρίζω τη γνώση και την πληροφορία, αλλά καθώς αυτές έχουν πια κορεστεί και έχουμε πλέον την τάση να μένουμε στα πολύ ρηχά, θέλησα να βγάλω τον θόρυβο, την ταχύτητα και όλα αυτά που μας έχουν κουράσει και έχουν αφυδατώσει την ψυχή μας. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που πραγματικά θα αγγίξει τον άλλο"."

...

"Σταδιακά, η Νικολέττα ένιωσε την ανάγκη να δημιουργήσει ένα στέκι όπου θα μπορεί ο καθένας να εκφράζεται ελεύθερα, "να ανακαλύπτει ιστορίες που θα τον συντροφεύσουν και θα έχει ένα μέρος όπου θα επιστρέφει, επειδή νιώθει όμορφα". Έτσι προέκυψε ο χώρος στην Πλάκα, ένα στέκι όπου σχεδόν κάθε μήνα φιλοξενεί μία ξεχωριστή συνάντηση με διακεκριμένους καλεσμένους από τον χώρο των γραμμάτων, των επιστημών, του αθλητισμού και της τέχνης."

...

"Η όλη λογική των συναντήσεων θυμίζει στην εμπνεύστριά του το "Εργοστάσιο Σοκολάτας" του Γουίλι Γουόνκα: "το να έχει κάποιος κάτι απίστευτα μοναδικό που όλοι θα θέλαμε να το δούμε, αλλά μόνο αν επιλεχθούμε, θα μπορέσουμε να το επισκεφθούμε, τη βρίσκω φανταστική""

...

"Επιθυμία της Νικολέττας είναι αυτές οι συναντήσεις, αλλά και οι ιστορίες που θα βρείτε στην ιστοσελίδα του "Να μου γελλάς", να μας δώσουν τη δυνατότητα να αποδράσουμε από τον θόρυβο της καθημερινότητάς μας και να ανακαλύψουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. "Αν δεν επιστρέψουμε στον πυρήνα μας, που πιστεύω είναι η καλοσύνη, νομίζω όλα τα άλλα έχουν χαθεί"."