Στο τέλος του Δεκέμβρη κυκλοφόρησε το τεύχος του Ιανουαρίου από τη «σχεδία». Το «περιοδικό δρόμου» που στηρίζει τους πωλητές με τα κόκκινα γιλέκα. Ένα σύμπαν αλληλεγγύης και ουσιαστικής προσφοράς που νιώθεις τιμή σου να στηρίζεις. Τη «σχεδία» την είδα καθαρά μέσα από τα μάτια του δημιουργού της, του Χρήστου Αλεφάντη, όταν ήρθε καλεσμένος στην δεύτερη ψηφιακή συνάντηση του Να Μου Γελλάς στον καιρό της καραντίνας, το Δεκέμβρη του 2020. Τρία χρόνια μοιραζόμαστε με το Χρήστο αγωνίες, ελπίδα, ιδέες. Η σκέψη ξεκινά από το «υπάρχει αληθινή ανάγκη…» και παίρνει φόρα με το «δε μπορεί να μη μπορούμε να κάνουμε κάτι…» Συχνά νιώθεις ότι δεν κατάφερες να κάνεις τη διαφορά. Τότε μου θυμίζω τα λόγια του Χρήστου. «Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν γίνεται αλλιώς» Το λέει με χαμόγελο που φωτίζει τη ψυχή σου.

Το τεύχος 118 της σχεδίας βγήκε 27 Δεκέμβρη. Τη μέρα εκείνη γιορτάσαμε τα 5 χρόνια του Να Μου Γελλάς στο αγαπημένο καφέ σχεδία. Είπαμε τα χρόνια πολλά και κάναμε μια αγκαλιά. Χάρισα σε κάθε φίλο ένα ημερολόγιο του Να Μου Γελλάς και τη σχεδία του Ιανουαρίου. Με την ίδια λαχτάρα κάθε φορά ξεφύλλιζα το τεύχος στη σελίδα 52 και 53 και έδειχνα το αφιέρωμα της Δανάης Αλεξάκη στο Να Μου Γελλάς. Με τίτλο «Το γέλιο της παραμυθίας» η Δανάη είχε χωρέσει σε δύο σελίδες όλη μου την ψυχή.  

«Η πιο προσωπική διαδρομή είναι αυτή στα εσωτερικά μονοπάτια της ψυχής.»… «Σε μια προσπάθεια «αντίστασης» της ψυχικής αφυδάτωσης, εδώ και πέντε χρόνια λειτουργεί ένα λογοτεχνικό «στέκι», το οποίο στην ψηφιακή του μορφή «φιλοξενεί» λέξεις και ιστορίες και στη φυσική, βιωματική του μορφή «μοιράζεται» εμπειρίες σε ένα νεοκλασσικό στην Πλάκα.»

«Με έμφαση στο λόγο και το διάλογο, το «Να μου Γελλάς» αναδεικνύει τη διαφορετικότητα που κρύβουν οι ψυχές των ανθρώπων, δημιουργώντας ένα γαϊτανάκι μοιράσματος, το «αποτύπωμα» του οποίου για άλλους είναι θεραπευτικό και για άλλους απελευθερωτικό.»

Η Δανάη μίλησε για τις 50 ιστορίες, τις 5 εκδόσεις και τις 25 συναντήσεις που αριθμούμε πια στο Να Μου Γελλάς. Για το πώς μπορείς να διαβάσεις αλλά και να γράψεις τη δική σου ιστορία. Για το πώς μπορείς να διαμορφώσεις και να ζήσεις την δική σου μοναδική εμπειρία. Πήρε την κουβέντα μας και την έκανε χάδι. Χάδι που χρειαζόμαστε σαν ασπίδα στον θόρυβο και το επείγον που πνίγει το σημαντικό.  

Είχε πανσέληνο στις 27 Δεκέμβρη.

«Ποιος έχει ανάγκη τον ήλιο άμα σου τύχει τέτοιο φεγγάρι. Τόσο πελώριο και υπέροχα υπερβολικό! Σα σελίδα άγραφη, λευκή!» έγραφα στο βιβλίο «Ουράνια τόξα , τότε και τώρα» πάνω σε μια πελώρια πανσέληνο που είχαν ζωγραφίσει μικρά χεράκια.

Την έχουμε τόσο ανάγκη αυτή την πανσέληνο. Την πήρα και την στόλισα στο εξώφυλλο του ημερολογίου και του τετραδίου του Να Μου Γελλάς για το 2024. Μια πανσέληνος πελώρια.

Μια κυματιστή ευχή υπογραμμίζει με τον πιο όμορφο τρόπο την πανσέληνο αυτή.

Στη νέα αρχή που ξεκινάς, να θυμάσαι πάντα να μου γελλάς!

Σε μια λευκή σελίδα να αρχίσεις ξανά την ιστορία σου!

Κι αν πέρασε ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος ήδη κοντεύει τα μισά,

δεν έχει σημασία.

Αρκεί να έχεις να πεις μια ιστορία.

Δανάη Αλεξάκου, Χρήστο Αλεφάντη, σχεδία, σας ευχαριστώ.

Δίνετε δύναμη για μια νέα αρχή.

Μια πανσέληνος από μόνοι σας.

Αλλά δεν είστε μόνοι.

Με αγάπη

Νικολέττα Λέκκα και η ιδέα του Να Μου Γελλάς