Την Κυριακή 1 Οκτωβρίου, δέκα συνδρομητές του Να Μου Γελλάς συνομίλησαν ζωντανά με το δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε. Στο λευκό τραπέζι του Να Μου Γελλάς μας περίμενε καφεδάκι για να κάνουμε μια κουβέντα που ταίριαζε πολύ με τη φθινοπωρινή αναγκαστική προσγείωση στην πραγματικότητα. «Ένα απόγευμα πολιτικής». Σε μια χώρα που η πολιτική είναι το οξυγόνο και το καυσαέριό μας, σε μια εποχή που επιμένουμε να μένουμε απαθείς αλλά οι εξελίξεις επιμένουν να μας ξεπερνούν, μια πολιτική κουβέντα θα μπορούσε να είναι τόσο η πρόκληση όσο και η κάθαρση που έχουμε ανάγκη.

Συναντώ τον Άρη Πορτοσάλτε στο γραφείο του. Μου ζητάει αντί βιογραφικού να γράψω απλά «ένας δημοσιογράφος». Στις 10 το πρωί έχει ήδη συστηθεί, επικοινωνήσει και εκφράσει τη γνώμη του για πάνω από δύο ώρες. Σαν ακροάτρια έχω ήδη συμφωνήσει, γελάσει, διαφωνήσει ή παραδεχτεί τη στάση του επί δύο ώρες. Έχει μια αξία η συνέπεια της σχέσης αυτής. Ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της ενημέρωσης.

Συστηνόμαστε μέσα από αναφορές στην επικαιρότητα, τα «καλοκαιρινά», την παιδεία, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τις επιλογές μας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήρθε στην Ελλάδα 10 χρονών. Δε θυμάται πολλά, λέει. Δέκα χρονών έχει πια διαμορφωθεί η ψυχή και το μυαλό, σκέφτομαι. Αν μπορούσε δε θα έφευγε. Αν μπορούσε να είναι εκεί όπως κάποτε. Αλλά ξέρει ότι δεν είναι. Οπότε η πραγματικότητα επιβάλλεται. Διαβάζει αστυνομικά. Χαμογελάω γιατί αναφέρει συχνά τον όρο «δολοφονία χαρακτήρα». Είναι ξεκάθαρος γι’ αυτό. Το έχει υποστεί, είναι το μόνο που δε δέχεται.

Δέχεται όμως με μεγάλη χαρά να κάνει μια κουβέντα για όλα. Με δέκα ανθρώπους που δε γνωρίζει. Ανθρώπους που ίσως συμφωνούν και ίσως διαφωνούν με όλα όσα πιστεύει. «Δέκα Έλληνες μπορούμε να κουβεντιάσουμε», σκέφτεται φωναχτά.

Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η κουβέντα αυτή. Χαίρομαι που την κάνουμε μαζί.