«Ποίηση και πραγματικότητα.» Αυτό διαλέγει ο κύριος Πατρίκιος σα θέμα στην κουβέντα μας. «Λέμε ότι η ποίηση είναι στα σύννεφα,» προσθέτει. «Όμως από τα όνειρα τίποτα δε βγαίνει. Από την πραγματικότητα γεννιούνται τα όνειρα. Από το όνειρο δε βγαίνει η πραγματικότητα.»

Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές συνομίλησε μαζί μας, με καφεδάκι στην Πλάκα. Δεν ήξερα ποιες λέξεις να διαλέξω για να ανακοινώσω τη συνάντηση με τον κύριο Τίτο Πατρίκιο. Είναι όλες τόσο δικές του, που νιώθω θρασεία. Αν ήταν η σελίδα αυτή χάρτινη και όχι ηλεκτρονική, θα είχε σκιστεί από τα σβησίματα. Αλλά επέμενα. Αναζήτησα ακόμα και κοινό έδαφος.

Ανέτρεξα σε κουβέντες ανθρώπων που τον γνωρίζουν αρκετά ουσιαστικά για να τον προλογίσουν σε μια πρόσφατη εκδήλωση προς τιμήν του.  «Για μένα λέει,» είπε κάποιος για την ταύτιση του αναγνώστη με την ποίηση του Τίτου Πατρίκιου. Αγαπάει τη γραφική ύλη, τη σοκολάτα και τον καφέ και αγαπημένο του σχήμα είναι η σπείρα. Έκανε δέκα χρόνια για να βγάλει το δεύτερο βιβλίο του το 1964 και μοιράζεται μαζί μας, για πρώτη φορά τον συγκλονιστικό λόγο για τη μεγάλη αυτή απόσταση.  Μιλάνε για μια θανατική καταδίκη που ανετράπη τελευταία στιγμή στον εμφύλιο. Πώς το ζεις αυτό; Πώς το θυμάσαι; Τί το κάνεις; Ένας από τους «ποιητές της αριστεράς» που, όπως περιγράφουν, πέρασαν από το όραμα της επανάστασης προς την ποίηση της καθημερινότητας. Τονίζουν ότι δεν ηθικολογεί. Ότι δε θέλει να γίνει διδακτικός. Μιλάνε για το πώς βιώνει τις πολλαπλες διαψεύσεις της ζωής μέσα από το έργο του. «Αρχίζει ...