Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020, ο Χρήστος Αλεφάντης, Ιδρυτής και Διευθυντής Σύνταξης του ελληνικού περιοδικού δρόμου «σχεδία» κουβέντιασε με συνδρομητές του Να Μου Γελλάς για όλα. Όλα όσα έχουν να κάνουν με τη διαδρομή και την επιλογή του να ιδρύσει τη «σχεδία» και όλα όσα ακολουθούν μια τέτοια επιλογή. Από όσα διαβάζω για τη «σχεδία» νομίζω μια φράση χωράει τα πιο πολλά: «Ξαναφτιάχνοντας τη ζωή, υπηρετώντας τις θεμελιώδεις αρχές της εποικοδομητικής δημοσιογραφίας.»

Μαθαίνω από το Χρήστο ότι η «σχεδία» είναι: «Το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου. Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, μακροχρόνια άνεργοι και, γενικότερα, άνθρωποι που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στις πιο ακραίες τους μορφές.» Τους έχουμε δει με τα κόκκινα γιλέκα και έχουμε αγοράσει τεύχη. Πόσο όμως καταλάβαμε τί κάνουν οι άνθρωποι αυτοί εκείνη τη στιγμή;

Μαθαίνω από το Χρήστο ότι η «σχεδία»: «κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2013. Νωρίτερα, το 2006, είχε ξεκινήσει η καμπάνια “Γκολ στη Φτώχεια” (εθνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων), μέσα από την οποία αξιοποιείται ο αθλητισμός και δη το ποδόσφαιρο για την ενεργοποίηση και κοινωνική (επαν)ένταξη ανθρώπων που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό».

Μαθαίνω από το Χρήστο ότι μετά την κυκλοφορία της «σχεδίας» : «ακολούθησαν μια σειρά άλλων κοινωνικών προγραμμάτων, όπως οι “Αόρατες Διαδρομές”  (https://shedia.gr/diadromes/), το “σχεδία αρτ” (www.shediart.gr), το “σχεδία home” (www.shediahome.gr)».

Καταλαβαίνω με δέος ότι δεν είναι ελεημοσύνη η "σχεδία" και τα προγράμματα αυτά. Είναι κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Είναι «σχεδιασμένα όλα ώστε να ...