Τώρα που λείψανε οι παρελάσεις, για να μετρήσουμε αν φτάνουνε οι μνήμες.

 

Και τόσο το ’χεις ανάγκη να θυμάσαι.

Να θυμάσαι όσα έγιναν ίσως πριν να υπάρξεις.

 

Να θυμάσαι για να είσαι εσύ.

Δεν αρκούν μόνο όσα σου έτυχαν.

Έχεις ανάγκη όσα σε σμίλεψαν.

 

Να θυμάσαι όσα έμαθες ότι έγιναν.

Γιατί εκεί που σταματάει η φαντασία, παίρνει τη σκυτάλη η ιστορία.

Και σου μαρτυράει πόσο τεράστια μπορεί να είναι και η ντροπή και η τιμή του να είσαι ...

---