- Μα σας λέω εδώ την είχα! Τη σκεφτόμουν, τη σκεφτόμουν και μετά … πουφ … χάθηκε.

- Δε χάνονται έτσι οι Ιδέες κύριε … Ψάξατε καλά;

- Ψάχνω από χτες. Προσπαθώ να θυμηθώ τί ήταν… Ήταν φανταστική. Μόνο αυτό θυμάμαι.

- Ψάξτε ξανά. Ψάξατε παντού; Σε σημειώσεις, σε φίλους που τη μοιραστήκατε, σε εφαρμογές. Τί κάνατε όταν την είχατε τελευταία;

- Αχ αυτό είναι το πρόβλημα… Δεν την έγραψα πουθενά και δεν την είπα σε κανένα….Νόμιζα ότι θα τη θυμάμαι… Μάλλον νόμιζα ότι αποκλείεται να τη ξεχάσω…

- Πότε την είχατε τελευταία φορά;

- Πριν λίγες μέρες. Πριν κοιμηθώ μου ήρθε. Ήταν τόσο φανταστική που ξαγρύπνησα να τη δουλεύω.

- Και μετά;

- Μετά είπα ότι θα τη συνεχίσω το πρωί.

- Και τη συνεχίσατε;

- Όχι… Όταν ξύπνησα άρχισα να τρέχω να προλάβω, ξέρετε. Δουλειά, υποχρεώσεις … τα γνωστά…

- Και η ιδέα;

- Την άφησα να περιμένει.

- Την θυμόσασταν ακόμα;

- Αμυδρά. Κυρίως θυμόμουν ότι ήταν καταπληκτική. Από αυτές τις Ιδέες που μέρες να προσπαθείς δε μπορείς να τις κατεβάσεις.

- Ενδιαφέρον… Και πότε καταλάβατε ότι την είχατε χάσει;

- Χτες το βράδυ. Είπα να τη δουλέψω στο Μυαλό μου… Πάω να ξεκινήσω… τίποτα…Δεν ήταν πουθενά. Είχε μείνει μόνο εκείνη η αίσθηση ζεστασιάς που σου αφήνει μια ιδέα όταν είναι σπουδαία. Εκείνη η λαχτάρα που έχεις να κυνηγήσεις κάτι που αγαπάς. Κάτι σημαντικό. Αλλά δεν ήταν πουθενά.

- Μήπως είχατε κάποια άλλη ιδέα και την αντικατέστησε; Ξέρετε οι Ιδέες είναι νευρικές… Δε τα πάνε καλά με τον ανταγωνισμό.

- Όχι , όχι… Είχα τόσο καιρό να έχω μια ιδέα καταπληκτική.. Δε μου συμβαίνει συχνά ...

---